GÜNAH KEÇİSİ.

5 yıl önce, tam da bu günlerde “yüce hakanımız – efendimize hakaretten” tutuklanıp, aylarca içeride yattım.

Gerçi, pek de haksız sayılmazlardı hani.

Sonrasında, ardı ardına davalar açılmaya başlandı. Hem de tam 7 dava.

İçlerinde en ilginç olanı “halkı, silahlı isyana teşvik …”

Ne yazmışım ?

“Anayasa’dan doğan protesto hakkınızı ( yasalar çerçevesinde ) kullanın …”

Tövbe, tek kelime silah milah yok.

Ben ki, ömrüm boyunca sadece 2 kez atış talimine gitmiş, her birinde 6 mermi atmış, mermi israfı olmasın diye bir kez daha atış alanına alınmamış adamım.

Ciddi bir olay. Kalp hastası olmasam, tamir edilmiş olmasam, kalbim duracaktı.  

Neyse. Bu davadan beraat ettim zaten.

Sonradan öyle olaylar oldu ki …

Örneğin, ne idüğü belli biri TV kanallarına çıktı ve dedi ki, “Oluk oluk kan akacak …”

Ne idüğü belli başka biri çıktı,

“Silahlarımız hazır. Bizim sitede birkaç kişi var. Listemiz de hazır …”

Ayasofya şovu öncesi ve sonrası İstanbul sokaklarını savaş alanına çeviren ve şeriat sloganları atanları da gördük …

… minbere çıkıp Atatürk’e hakaret edenleri de.

Üstelik, söylemlerini yüce Peygamberimize ihale edenleri.

Şimdi, diyorum ki …

Recep dayı !

Günah keçisi seçilerek ( bence ) haksız yere içeride yattığım ayların diyetini ( hem de “kendi cebinden” olmak şartıyla ) istiyorum.

NTS.